پيشينه تحقيق کیفیت زندگی

کیفیت زندگی از سال 1948 ، زمانی که سازمان بهداشت جهانی ، سلامتی را این گونه تعریف کرد که « سلامتی تنها فقدان بیماری و ناتوانی نیست ، بلکه سلامتی عبارت است از رفاه جسمی ، روانی و اجتماعی » موضوع کیفیت زندگی در قسمت بالینی و تحقیقاتی ، مراقبت بهداشتی اهمیت بسیاری پیدا کرده است و استفاده از ابزار کیفیت زندگی به عنوان تکنیکی برای تحقیقات بالینی از سال 1973 افزایش یافت ( به نقل از تستا و سیمونسون ، 1996 ). با شروع قرن بیستم در اکثر کشورها به خصوص کشورهای صنعتی هم زمان با استفاده از اقدامات پیشگیری و درمان برای بیماری ها ، تغییرات زیادی در مراقبت های بهداشتی به منظور بهبود وضعیت سلامت و بهداشت صورت گرفت که این تغییرات باعث افزایش متوسط طول عمر و ارتقای کیفیت زندگی مردم شد پس تمایل به بررسی کیفیت زندگی به عنوان یکی از فرایندهای درمانی در طول دهه های گذشته افزایش یافت ( حسن پور دهکردی و همکاران ، 1386 ). کیفیت زندگی یکی از بنیادی ترین مفاهیم مطرح در روانشناسی مثبت نگر ( تغییر تمرکز از آسیب شناسی روانی به نقاط قوت انسان ) است . تغییر عقیده از این که تنها پیشرفت های علمی ، پزشکی و تکنولوژی می تواند منجر به بهود زندگی شود ، به این باور که بهزیستی فردی ، خانوادگی ، اجتماعی و جامعه از ترکیب این پیشرفت ها به همراه ارزش ها و ادراکات فرد از بهزیستی و شرایط محیطی به وجود می آید ، از منابع اولیه گرایش به کیفیت زندگی است ( اسکالوک  و همکاران ، 2002 ). دیدگاه صاحب نظران در ارتباط با کیفیت زندگی کیفیت زندگی ، حدود 40 سال پیش در آمریکا معرفی شد و علوم اجتماعی پرچمدار طرح و سنجش آن شدند . با گذشت زمان و خصوصاً در دهه گذشته ، تلاش های زیادی برای ارزیابی کیفیت زندگی در علوم پزشکی بر روی افراد مختلف صورت گرفت . در سال 2001 در تعریفی که ویور  ارائه داد و مورد قبول بسیاری از صاحب نظران می باشد ، کیفیت زندگی عبارت است از برداشت هر شخص از وضعیت سلامت خود و میزان رضایت از این وضعیت ( کینگ و همکاران ، 2006 ). کیفیت زندگی یک مفهوم چند بعدی است و به عنوان احساس نشاط و رضایت از زندگی تلقی می شود . در واقع نشاط و بهزیستی نوعی ارزشیابی ذهنی از تجارب فردی در حیطه های مختلف زندگی است . حیطه ها شامل تأهل ، خانواده ، اشتغال ، دوستان ، تحصیلات ، سلامت و . . . می باشند ( گولیک ، 1997 ). کیفیت زندگی عبارت است از ساختار چند بعدی که با نشاط اجتماعی ، روانی و جسمی مشخص می شود و لغات متعددی به جای آن استفاده می شود . مانند رضایت از زندگی ، اعتماد به نفس ، بهزیستی ، سلامتی ، شادی ، تطابق مفاهیم و ارزش ها در زندگی و وضعیت عملکردی ( کانام و آکرون ، 1999 ). تستا و سیمونسون ( 1996 ) کیفیت